Chris Segerius was de grote verrassing tijdens de gemeenteraadsverkiezingen. De Enkhuizer behaalde twee zetels, terwijl hij alleen zelf kandidaat was. Hij wilde openheid van zaken over recreatiegebied Enkhuizerzand. Maar nog voor hij als raadslid begon, overleed hij. Met zijn vrouw Cathrien (76) blikken we terug: “Ik was op z’n zachtst gezegd niet blij toen hij zich kandidaat stelde voor de verkiezingen.”
“Ik vind er niks aan”, antwoordt ze op de vraag hoe het gaat. Dan verschijnt er toch een glimlach. “We waren ook al sinds mijn 14e bij elkaar. Het klikte gewoon.” Het was ook niet veel later dat Chris interesse kreeg voor de politiek. Op zijn 21e werd hij raadslid voor de PvdA in Enkhuizen.
“Maar toen hij werd aangenomen bij vakbond FNV, verhuisden we naar Utrecht.” Het werd het begin van meer verhuizingen. “Voor DSM (chemiebedrijf, red.) mocht hij een kantoor opzetten in Engeland. Dus gingen we daarheen. Maar toen dat afliep, wisten we dat we ook weer terug moesten.”
Via België kwam het gezin Segerius uiteindelijk toch weer in Enkhuizen terecht. “Op een gegeven moment ging hij de politiek weer volgen. Hij begon erover te schrijven. Over de Uilenbanen (voormalig tenniscomplex, red.) en de renovatie van de Drommedaris.”
“Hij had niks tegen het plan, maar wel dat het zo is weggegeven”
Cathrien Segerius
Nadat een avontuur met de partij Paljas tijdens de gemeenteraadsverkiezingen in 2018 mislukt, blijft hij schrijven over de Enkhuizer politiek. Uiteindelijk komt zijn focus te liggen op de plannen voor recreatiegebied Enkhuizerzand.
Volgens hem is het voor te weinig geld verkocht aan de projectontwikkelaars. Bovendien wil hij dat geheime stukken openbaar worden, waaruit volgens de gemeente moet blijken dat er toch een goede deal is gesloten. “Hij had niks tegen het plan, maar wel dat het zo is weggegeven.”
“Natuurlijk dacht ik wel eens: hou er toch eens mee op.” En eigenlijk zou hij er na vorig jaar ook mee stoppen. Maar toen werd het december 2021. “Hij kwam naar beneden en zei: ‘Ik ga mmij kandidaat stellen’. Dus ik antwoord: ‘Waarvoor?’ Toen zei hij: ‘De raad’. Ik ben mij toen toch boos geweest.”
Maar uiteindelijk steunt Cathrien haar man toch. “Al die jaren dat hij er al mee bezig is geweest. Moet ik dan zeggen dat hij het niet mocht.” Het valt haar op dat de naam van Chris steeds vaker valt, zo vlak voor de verkiezingen. “Hij was niet meer alleen de azijnzeiker. Ik hoorde opeens iemand zeggen: ‘Ik ga op dat mannetje stemmen, op Segerius’. Toen is het aan het rollen gegaan.”
Ondertussen ziet Cathrien ook dat haar man worstelt met zijn gezondheid. Iets wat al langer speelt. Maar wanneer hij naar een jongerenavond wil, is het eigenlijk te veel. “Hij liep naar de keuken. Mijn zus was er ook en zei: ‘Het is echt te veel zo’. Naar mij luistert hij toch niet. Maar uiteindelijk bleef hij thuis.”
Ook de uitslagenavond kan hij door z’n gezondheid niet bijwonen. Vanaf de bank krijgt hij mee hoe hij twee zetels haalt. Wat gelijk een probleem geeft, want hij is de enige kandidaat van zijn partij. Dus worden de overige stemmen verdeeld onder andere partijen. “Hij lachte erom. Prachtig, het was echt een stunt.”
Maar daarna gaat het al vrij snel mis. Hij belandt in het ziekenhuis en moet bij het AMC in Amsterdam een zware hartoperatie ondergaan. “Het was goed mis”, zei hij toen vanuit zijn ziekenhuisbed. “Ik wacht nu totdat ze plek hebben, het is best nog wel een aardige ingreep. Dus alles meegerekend, verwacht ik binnen vier weken klaar te zijn.”
Hij wordt nog wel beëdigd als raadslid, maar zal geen vergadering bijwonen. “Het was Tweede Paasdag. Opeens stond hij naast bed en zei dat hij zich niet goed voelde, benauwd was. Hij wilde mij eerst niet wakker maken. Hij zei: ‘Je lag nog zo lekker te slapen’. Ondertussen was hij gewoon nog stukken van de raad aan het uitprinten. Maar hij moest mee naar het ziekenhuis.”
Hoewel het niet goed gaat, heeft Cathrien de ernst nog niet door. “Ik werd op een gegeven moment om 12 uur ’s nachts gebeld dat hij onrustig was en of ik wilde komen. Dus ik naar het ziekenhuis en zei: ‘Dit kan je niet maken hoor. Er zijn nog zoveel mensen die op je wachten’. Hij was al zoveel keer geopereerd en kwam er altijd uit.
Vier dagen na zijn opname is Cathrien op bezoek. “We moesten de kinderen bellen om ook met de kleinkinderen te komen. Hij heeft ze allemaal aangekeken en was nog wel bij.”
De arts gaat nog met hem in gesprek over de operatie bij het AMC. “Hij wilde niet meer. Een uur later was hij overleden.” Chris Segerius overleed op 78-jarige leeftijd, op 21 april 2022.
Een bijzondere datum. Want het was ook de dag dat hij als raadslid eindelijk de geheime stukken over het Enkhuizerzand mocht inzien, waar hij zich al die jaren druk om had gemaakt. Het zou nooit zover komen. “Echt wonderbaarlijk, maar hij kon niet meer.”
Afgelopen maandag was Cathrien aanwezig bij de raadsvergadering van Enkhuizen. “Ik wilde die lege stoel zien waar hij had moeten zitten. Ik was erg nerveus, trilde inwendig enorm.”
Het was ook de vergadering waarin nieuwe afspraken tussen de gemeente en ontwikkelaar Europarcs worden gepresenteerd. Zo moet het openbaar gebied volgende zomer al klaar zijn en neemt Europarcs ook het zwembad over.
“Wethouder Jan Franx heeft ontzettend zijn best gedaan. Ik denk dat hij er alles uit heeft gehaald. Er komt voor ons Enkhuizers een strand vanaf het Strandpaviljoen tot aan de boog als die er komt. Een breder strand dat voor ons blijft.”
“Ik weet niet wat hij zou hebben gedaan. Maar ik denk niet dat hij ermee akkoord was gegaan”
Cathrien Segerius
Ze heeft een goed gevoel bij de afspraken. “Eens houdt het op. Als je alles opnieuw moet doen weet je ook niet hoeveel schadevergoeding je moet betalen. Ook het zwembad wordt overgenomen, dat was altijd een schip van bijleg. Nu wordt alles verduurzaamd, maar alles blijft er: van discozwemmen tot zwemlessen.”
Zou Chris daar ook zo over denken? “Ik weet niet wat hij zou hebben gedaan. Maar ik denk niet dat hij ermee akkoord was gegaan.” De vergadering was ook het moment dat ze Europarcs-directeur Andries Bruil kon bedanken. “Ze hadden na het overlijden een mooi rouwstuk gestuurd. Ze lazen ook altijd zijn verhalen.”
“Voor Chris was dit een mooie manier om te gaan. Toen we jonger waren zagen we bejaardenhuizen. We zeiden: daar gaan we nooit naartoe, dan slikken we wel wat pillen”, aldus Cathrien. “Hij zei ook altijd: ‘Jij mag niet doodgaan’. En dan zei ik: ‘Maar wat moet ik dan als jij er niet meer bent’. En dan zei hij altijd: ‘Jij redt het wel’. En daar hou ik mij nu aan vast.”
Meer nieuws uit West-Friesland?
💬 Blijf op de hoogte via de Facebookpagina WEEFF en natuurlijk via onze Instagram. Reageer, discussieer en deel jouw nieuws
📰 Volg de laatste berichtgeving altijd via weeff.nl
🔔 Download de app van WEEFF en krijg een melding bij belangrijk nieuws uit jouw buurt
📧 Stuur ons jouw tips op via redactie@weeff.nl of app ons via 06-23405405
